Պրն Հարրիս, ինչպե՞ս եք գնահատում շուկայի վերահսկողության վիճակը Հայաստանում:

Կարծում եմ՝ տեսուչներն ավելի լայն շրջանակներով են գործառույթներ իրականացնում, քան անհրաժեշտ է: Բացի շուկայի վերահսկողությունից՝ տեսչությունը զբաղվում է որակի գնահատմամբ, չափագրմամբ, այլ տարբեր հարցերով; Շուկայի վերահսկողության տեսչության իրավասությունները պետք է ընդլայնել: Սակայն շուկայի վերահսկողության մակարդակը եւ շրջանակները պետք է համապատասխանեցվեն միջազգային ստանդարտներին: Դրան է նպատակաուղղված «Թվինինգ» ծրագիրը: Այս ամենն անհրաժեշտ է Եվրամիության հետ Խորը եւ համապարփակ ազատ առեւտրի համաձայնագիրը կնքելու համար:

Իսկ ի՞նչ առաջարկություններ եք նախապատրաստել:

Առաջին հերթին անհրաժեշտ է հասնել համագործակցության բարձր մակարդակի՝ տարբեր պետական մարմինների, հասարակական կազմակերպությունների, բիզնեսի ներկայացուցիչների միջեւ; Օրինակ՝ շուկայի վերահսկողության տեսչությունը պետք է ակտիվորեն համագործակցի մաքսային մարմինների հետ: Բիզնեսը պետք է ավելի շատ խորհրդակցի տեսչության հետ, ու ավելի քիչ պատժվի: Բացի այդ՝ պետք է վերանայել ստանդարտների մի մասը, քանի որ մեծամասամբ դրանք ռուսական ստանդարտներ են եւ չեն համապատասխանում եվրոպական ստանդարտներին; Այդ ստանդարտների մի մասը պետք է վերանայվի, մի մասը պետք է հանվի; Եվրոպական երկրներում շուկայի վերահսկողության իմաստն ապրանքների անվտանգության ապահովումն է: ԵՄ-ն ցանկանում է, որ հայ սպառողը նույն իրավունքներն ունենա, նույնչափ պաշտպանված լինի, որքան եվրոպական սպառողը:

Ավելի կկոնկրետացնե՞ք՝ եթե բենզալցակայանները անորակ բենզին վաճառելով են շահույթ ստանում, ինչո՞ւ պետք է համագործակցեն պետական մարմնի եւ հկ-երի հետ:

Այդ դեպքերի համար մնում է պատժման համակարգը:

Դուք նաեւ օրինագծերի մշակմանն եք մասնակցել: Ի՞նչ օրենքների մասին է խոսքը:

Պետք է հասնենք նրան, որ բոլոր օրենքները համապատասխանեն եվրոպական դիրեկտիվներին: Իսկ այժմ նախապատրաստել ենք 2 օրինագիծ, որ արդեն ներկայացվել են խորհրդարանի քննարկմանը: Առաջին՝ առաջարկում ենք վերանայել «Շուկայի վերահսկողության մասին» գործող օրենքը, երկրորդ՝ առաջարկում ենք նոր օրենք՝ ապրանքների ընդհանուր անվտանգության մասին: Անվտանգության չափանիշները պետք է վերաբերեն բոլոր ոչ պարենային ապրանքներին, իսկ ներկայում տեխնիկական կանոնակարգերով պահանջներ են սահմանված սահմանափակ ապրանքների համար (խաղալիքներ, էլեկտրական սարքավորումներ եւ այլն): Օրինակ՝ Եվրոպայում արգելում են մանկական բաճկոններ արտադրել երկար շնուրներով, որպեսզի երեխայի պարանոցին չփաթաթվեն: Հայաստանում չեն կարգավորում նույնիսկ այնպիսի ապրանքներ, ինչպես կրակայրիչը:

Իսկ մենք կարո՞ղ ենք հավակնել օգտագործել EU նշանը:

Այս պահին դուք օգտագործում եք համապատասխանության հայկական նշանը; Ժամանակի ընթացքում իրավունք կունենաք նաեւ EU նշանը օգտագործել, դրա համար անհրաժեշտ է բավական զարգացած ենթակառուցվածքներ ունենալ: Եվրամիությունը պետք է ճանաչի Հայաստանին որպես մի երկիր, որը կարող է համապատասխան հավատարմագրման փաստաթղթեր տրամադրել: Իսկ դա հնարավոր է, եթե ունենաք անհրաժեշտ լաբորատորիաներ, թեսթավորման համակարգ եւ այլն;