Սակայն, նրա խոսքով, մեկ այլ հարց է, թե ինչպես կպայմանավորվեն Ռուսաստանն ու Վրաստանը: «Եթե Աբխազիայի անկախության հարցը չլիներ, ապա իշխանությունները կարող էին գալ համաձայնության, քանի որ դա հրաշալի քայլ է` լիցքաթափելու համար մթնոլորտը` հինգ տարի առաջ տեղի ունեցած պատերազմից հետո:  Սա Բիձինա Իվանիշվիլիի կառավարության կողմից իմաստուն քայլ է: Դա առաջարկ է Ռուսաատանի հետ թեկուզ տնտեսական ոլորտում աշխատելու: Իվանիշվիլին Ռուսաստանի համար հարաբերությունները նորմալացնելու լավ հնարավորություն է»,-նշեց փորձագետը:

Հարցին, թե եթե Ռուսաստանն ու Վրաստանը երկաթուղու հարցում համաձայնություւն ձեռք բերեն, կարո՞ղ է դա նշանակել ԱՄՆ դիրքերի թուլացում տարածաշրջանում,  Ռարը պատասխանեց, որ պետք է խուսափել հարցադրումից, որ տարածաշրջանում ինչ-որ մեկը կշահի, ինչ-որ մեկը կպարտվի, քանի որ դիվանագիտությունը հնարավոր է այնպես իրականացնել, որպեսզի բոլորը շահող դուրս գան: «Կարծում եմ, ԱՄՆ-ն երբեք այս տարածաշրջանից չի հեռանա եւ կլինի խաղաղ ճանապարհով հակամարտությունների լուծման գործոն:  Օբամայի արտաքին քաղաքականությունը չի ցանկանում ներքաղաքական հակամարտություններ հետխորհրդային տարածքի բոլոր երկրներում, ինչպես դա Բուշի վարչակազմի ժամանակ էր: Օբաման ավելի շուտ կպաշտպանի մարդու իրավունքները, եւ ԱՄՆ-ը չի խանգարի Ռուսաստանի եւ Վրաստանի տնտեսական հարաբերությունների կարգավորմանը: Ամերիկացիներն իրենք էլ են հասկանում, որ չեն կարող երկար կերակրել Վրաստանին»,-ասաց քաղաքագետը:

Նա նաեւ կարծիք հայտնեց, որ եթե ամեն ինչ նախատեսված ճանապարհով գնա, ապա դա լավ օրինակ կլինի ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման համար. «Թեեւ Աբխազիայի եւ Հարավային Օսիայի հարցում կոշտ դիմակայությանը, հիմա լիցքաթափում է  տեղի ունենում, եւ հնարավոր է, որ երկաթուղու բացումը ղարաբաղյան հակամարտության լուծման համար  օրինակ դառնա»,-եզրափակեց նա: